Istraži Zlatibor
udahni slobodu
Ribničko jezero
Ribničko jezero se nalazi na 8 kilometara od naselja Zlatibor, na pola puta do ski centra na Torniku i Manastira Uvac i svega 12 kilometara od našeg domaćinstva. Nastalo je 1971. godine, pregrađivanjem reke Crni Rzav kod Ribnice, za potrebe snabdevanja naselja Kraljeve Vode i Čajetine pijaćom vodom. Ogromna brana podseća na onu sagrađenu na Đerdapu u malom. Oko jezera se nalazi četinarska šuma. Boja vode u jezeru je tamna zbog tamnog kamena kojim je pokriveno dno jezera. Voda je neverovatno čista i bistra. Jezero je, kako sam naziv kaže bogato različitim vrstama ribe kao što su: klen, pastrmka, šaran, linjak, som. Jezero je pogodno za ribolov i rekreaciju. Kupanje u jezeru je zvanično zabranjeno, mada se tokom letnjih meseci brojni turisti rashlađuju u jezeru.
Sirogojno
U selu Sirogojno je jedini muzej na otvorenom u Srbiji „Staro selo“. Radovi na formiranju ovog muzeja počeli su 1979. godine. Na lokaciju od pet hektara, pored crkve Svetog Petra i Pavla, prevučene su iz svih delova Zlatibora stare brvnare, kako bi se ovde prezentovale i čuvale.
Stalnu postavku Muzeja, čine dve zlatiborske okućnice, koje su svedočanstvo kulture stanovanja u zlatiborskom kraju u 19. veku i početkom 20. veka. Program Muzeja je i očuvanje starih zanata, tako da su opremljene tri radionice: kačarska, kovačka i grnčarska, u kojima se tokom leta organizuje obuka u kačarskim, kovačkim i grnčarskim veštinama.
Crkva Svetog Petra i Pavla sagrađena je 1764. godine. Ktitor crkve je Gregorije Smiljanić, rodonačelnik poznate svešteničke loze Smiljanića, koja je izrodila 16 generacija sveštenika. Veliku vrednost crkve predstvlja ikonostas koji je delo Simeona Lazovića, takođe iz 1764. godine. Prvobitno je bila drvena građevina, koja je sredinom 20. veka ozidana i dodat joj je dvospratni zvonik. Crkva danas čini sastavni deo Muzeja na otvorenom.
Stopića pećina
Stopića pećina se nalazi na severnoistočnoj strani planine Zlatibor, između sela Rožanstva i Trnave. Udaljena je 23 km od našeg domaćinstva. Stopića pećina je rečna pećina, kroz koju protiče Trnavski potok. Stopića pećina je, bez svog najmlađeg sistema, dugačka 1 691,5 m. Pećina ima impresivni ulazni otvor s desne strane reke Prištavice. Ulaz se nalazi na 711,18 m nadmorske visine, širok je 35 m i visok 18 m. Krečnjački sloj u pećini datira iz perioda triasa i debeo je preko 100 m. Prve pisane podatke o Stopića pećini, ostavio je Radosav Vasović, 1901. godine u Zapisniku Srpskog geološkog društva, a prva speleološka istraživanja obavio je naš veliki istraživač i tvorac naučne speleologije, Jovan Cvijić 1909. i 1913. godine.
Turistički deo pećine ima nekoliko atraktivnih elemenata, kao što su: prostrani ulaz, dugure – otvori na tavanici, siparska kupa „Pseće groblje“, vodopad „Izvor života“ i niz bigrenih kada.
U Rečnom kanalu postoji vir, ispod koga nastaje bigreni tobogan, koji prelazi u bigrene kaskade, između kojih su bigrene kade i „džinovski lonci“. Voda se sliva niz kaskade, stvarajući slapove, pri malim vodama, dok se pri većim vodama formira jedinstven vodopad, čija je visina 9,44 m. Od zaglušujućeg huka vode ne može se čuti sagovornik. Kao sa neba sručuje se zapenušana vodena masa, od kapljica treperi vazduh, sa mokrih zidova, bije hladnoća, a posetioca obuzima jeza u mrklom mraku ove pećine. Uprkos jezi, vodopad je nazvan „Izvor života“.
Uvac
Reka Uvac leži između severnih padina Zlatara i južnih ogranaka Zlatiborskog planinskog masiva. Klisura reke Uvac se nalazi u jugozapadnoj Srbiji između Nove Varoši i Sjenice, na nepun sat vožnje od našeg smeštaja.
Osnovnu vrednost i jedinstvenost ovog područja čini prisutvo i gnežđenje veoma retke i malobrojne vrste lešinara – beloglavog supa, u pojedinim delovima klisure, na stenama, potkapinama i mnogobrojnim pećinama iznad vode.
Prostor oko klisure karakterišu kraški oblici reljefa, među kojima se izdvajaju brojne pećine, pretežno neispitane i nepoznate. Po lepoti među njima se izdvajaju Tubića pećina i Ušačka pećina, jedna od najdužih u Srbiji. Ulazi u pećine su povremeno potopljeni, ali se čamcem može ući unutra.
Pored beloglavog supa, koji je simbol klisure, ovde se može videti još jedan predstavnik grabljivica – suri orao, takođe retka i ugrožena vrsta. Visok stepen biološkog diverziteta, sa bogatstvom geomorfoloških oblika (klisura, pećina, spojenih meandara) i veoma interesantno akumulaciono jezero, čine ovo područje višestruko atraktivnim za posetioce.
Vodopad u Gostilju
Jedna od najatraktivnijih hidroloških vrednosti Zlatibora je Gostiljski vodopad. Nalazi se u selu Gostilje na 30 km od našeg domaćinstva. Na gostiljskoj reci ispred ušća u reku Katušnicu voda se obrušava sa 20 m, visoko krečnjačke litice, formirajući tako jedinstven vodopad. Nizvodno od vodopada potok gradi veći broj manjih vodopada i slapova sve do ušća u reku Katušnicu.
Mokra Gora
Mokra gora je dolina u zapadnoj Srbiji, smeštena između planina Tare i Zlatibora. Lepoti predela doprinosi uzburkan reljef sa duboko usečenim strmim dolinama i klisurama reka Beli Rzav, Crni Rzav i Kamiške reke, iznad kojih se uzdižu brojni vrhovi i prevoji. Posebnu vrednost predstavljaju Hajdučka i Crvena pećina, a naročito vodopad Skakavac.
Mokra gora se sa Šarganom u davnoj prošlosti nalazila na značajnom putnom pravcu, o čemu svedoče ostaci starog rimskog kaldrmisanog puta i grobovi iz rimskog perioda. Danas je prostor Šargana i Mokre gore najpoznatiji po “Šarganskoj osmici”, pruzi uskog koloseka, koja je poznata po izuzetnom tehničkom rešenju savladavanja velikog uspona na malom odstojanju. Duž pruge se nalazi i veći broj eksponata, starih lokomotiva i vagona, koji su zašticeni kao spomenici tehničke kulture, što ovaj prostor čini jedinstvenim muzejom pod otvorenim nebom.
Takođe, veliku atrakciju predstavlja etno naselje “Drvengrad”, na uzvišenju Mećavnik, koje je sagrađeno prema ideji našeg čuvenog filmskog režisera Emira Kusturice. Za izgradnju sela korišćene su autentične brvnare iz ovog kraja koje su prenete na ovu lokaciju. Najstarija od njih datira od pre 90 godina.
Manastir Mileševa
Manastir Mileševa je srpski srednjovekovni manastir. Nalazi se na šestom kilometru od Prijepolja i sedamdeset šestom od našeg smeštaja, na reci Mileševci. Raški po stilu, podigao ga je kralj Stefan Vladislav (1234—1243) u prvoj polovini XIII veka kao svoju zadužbinu, a u njoj je i sam sahranjen.
U priprati, koju je kralj Vladislav dogradio 1235. godine, položio je mošti svog strica svetog Save. Njih su Turci 1594. godine prilikom osvajanja preneli na Vračar (Beograd) i spalili, u pokušaju da slome srpski duh.
Manastir je nastao u vreme Latinskog carstva, kada i nastaje takozvani „plastični stil“ koji se odlikuje monumentalnošću, izbegava dekorativnost i naginje formama klasične antike.
Manastir je danas sedište episkopije Srpske pravoslavne crkve na čijem je čelu episkop Filaret Mićević, pod čijim su rukovodstvom okruženje manastira i manastirski konaci dobili izuzetno sređen izgled.
Sarkofag Svetog Save je obnovljen 2003. godine radom vajara Rajka Blažića.
Freske Mileševe se ubrajaju među najbolja evropska ostvarenja 13. veka, a od njih najpoznatiji je Beli Anđeo, koja je u sklopu freske (Mironosnice na Hristovom grobu.) Pored Belog anđela druga remek -dela su Bogorodica iz Blagovesti i Ktitorska kompozicija sa portretom kralja Vladimira. Ova dela takođe predstavljaju i najveće domete slikarstva tog doba u Evropi.
Jezero Zaovine
Jezero Zaovine nalazi se na planini Tari na manje od jednog časa vožnje od našeg smeštaja. Leži na 840 m nadmorske visine, predstavlja akumulaciju reverzibilne hidroelektrane i sa jezerom Perućac je povezano tunelom. Zaovinsko jezero ima dubinu od 110 m i hrani se vodom preko pritoka Konjske reke i Belog Rzava. Pored velikog Zaovinskog jezera je izgrađeno još 4 jezera. Jezerska voda je izuzetno čista, i koristi se za gajenje pastrmki. U letnjem periodu Zaovinsko jezero privlači mnoge ljubitelje prirode i može se koristiti za kupanje, s obzirom da se na njegovoj obali nalazi veći broj neuređenih plaža. Biljni svet jezera čini preko 600 vrsta od kojih se neke nalaze na Crvenoj listi flore Srbije.
